Esat Özel Şiirleri - Şair Esat Özel

Karanlığın çöktüğü yerde cahiller, kendini ışık; Âlimleri ise zifiri karanlık zanneder.

Cahilin kendini ışık zannetmesi, kibrinden;
Âlimi cahil zannetmesi ise, bilgisizliğinden kaynaklanır..

Ey dost meclisi sakinleri;
Ayyuka çıkmamış sıralarım var benim,
Sırrıma erişmek mümkün değildir;
Öyle bir sır ki, kaldırmak da mümkün değildir; çünkü,
Bu sırrı kaldırmak için yürek gerektir;
Yüreği dile getirmek için de, aklı yitirmiş olmak gerektir...

İnsan kaybetmeyi göze alamayacak kadar dost edinmeli;
Dost dediği kişi ender bulunmalı...
O dostluk zor ve de çetin yollardan geçilmiş olmalı ki, dostluğun kıymeti bilinsin..

Hasta düşmüş beyne sahip insanla dost olabilmek için,
hasta bir beyne sahip olmak gerekir;

Ne barışacak bir yıldızımız kaldı,
Ne de barışmamıza sebep olacak; ortak bir yönümüz!..

Ne acıyı bal eyleyecek bir anımız kaldı,
Ne de acıyı ortadan kaldıracak; halimiz!..

O güzel insanlardan bize geriye hiçbir şey kalmadı;
Kalanları da ellerimiz ile yıktık,
Masumluğu,
Tebessüm etmeyi,
Gelenek ve göreneklerimizi unuttuk,
İyiyi