Esas hazine Şiiri - Murat Ülkü

Elbisenin rengi, kumaşın cinsi ne fark eder?
Beyindir asıl kumaş, düşünce ve fikir,
Ve bir de kalpteki sevgi, barış ve iyilik.
Dış görüntü bir perde, ardında saklı tüm gerçek...

Giyiminle yargılama, yargılama sakın,
İnsanları özlerinden, içlerinden tanırsın.
Ruhları giysi değil, düşünceleri aydınlatır,
Güzel sözler köprü kurar, kalpleri birleştirir.

Parıltı Gözlrrdrki ışık değil, parıltı bilgelik,
Suskunluk değil, anlam dudaklarda gezen.
Gerçek süs ahlaktır, en güzel takıdır erdem,,
Dışı değil içidir, İnsanı insan yapan...

Varsın eski olsun giysiler, olsun yıpranmış ve yorgun,
Zihin hep genc kalsın, yeter ki ruh sağlam olsun,
Saç sakak kıyafet bir araç, tene örtü sadece,
Asıl önemli olan ruhun, içinde esas hazine.

Bu yüzden bırak dışı, içine bak insanın,
Gerçek zenginlik orada, kalbin derinliğinde.
Bir kalp ki sevgi dolu, bir beyin ki ışıklı,
İşte odur paha biçilmez, en değerli varlık.

Zira ten fanidir, solar zamanla eskir,
Ama düşünce bâki, nesilden nesile geçer.
Bilgi bir hazinedir, ne çalınır ne biter,
En asil miras, aklın ve kalbin eseridir.

Öyleyse boş ver şatafatı, gösterişi, süsü,
Değerin tartılmaz tartılarla, maddelerle.
Senin asıl güzelliğin, ruhunun aynasında,
Saf ve eşsiz halini, yansıtır tüm dünya ya.

Unutma insanlık, bir bütündür özünde,
Ne ten rengi ayırır, şeklin şemalin ne de,
Eşitiz hepimiz aynı gökyüzünün altında,
En değerli kumaş vicdan, bilgeliktur en yüce tacında....