Esaretli aşk Şiiri - Yasemin Kurt

Mutluluk bir kuşun kanadında takılı kaldı,
Her seni içime atışımda gözlerim maziye baktı.
Her tebessüm ardına gizlenmiş,
Çalınmış yıllarım vardı.

Koşmak isterdim sana ulaşmak için değil,
Sımsıkı sarılıp kokunu içime çekmek,
Ve seni defalarca öpmek için.
Defalarca yapmak istediğimde engellere takılı kaldım.

Sevdiğin ben tek olayım diye uğraşmadım.
İçten gelir sevgi,değişmez onca pırıltıya karışssa bile.
Beni unutma diye sana her söylediğimde,
Sen sahte gülücükler ardında kocaman bir dünya sundun bana.

Hayatın dikenleri canımı yakmıyor,
Attığım her adım değerli düşüncelerim biliyor.
Seni,haketmeyen seni içim özlüyor,
Özlediğinde ise kendini fırtınaların önüne sürüyor.

Sebepsiz bir yaşam istemedim hiçbir zamna,
Aşkın kollarında can vermek isterdim.
Senden beklediğimi bana veremediğin gibi,
Sen,sevgininde katili oluverdin.

Duygularımı anlatmak için tercüman olmasın dilim,
Buğulu bakışlar içinde erimeni isterdim.
Hareketlerim yüreğimin imzası olsun diye diledim.
Ama sen beni bilmemeye sanki yemin ettin.

Kör olan güneş değil sensin bebeğim.
İnsan olmayı tam anlamıyla bilemedin.
Biçilen değeri anlamayıp,kendin kestin kendin biçtin,
Şimdi hangi yüzle bu kapıya eğildin.

Eğilmeni istemem herşeyden önce onurun için.
Vazgeçtiğim sevgin değil sensin.
Uçurumlar ardına gizlenirken,
Benim istediğimi sen bilemedin.

Dizelerin imzası senin ömrüne kazındı.
Kaçtığın ben değilim artık.
Özgürlüğüm benim için savaştı,
Anlayamamak senin mağlubiyetin.

Hangi şehrin esaretliğini istedin bilmiyorum,
Ben esaret zincirlerini kırdım çoktan,gülüyorum.
Aşkın yeni rüzgar yelinde,
Düşüncelerimi serinletip,
Geçmişin üzerine inat yürüyorum geleceğe,
İşte ben seni ezmeden bırakıp gidiyorum.