Esaretin yar yüzü Şiiri - Yaşar Adıyaman

****
karanlık geceye topraktan
soğuk bedenlerin ahı
haykırıyordu semaya,
temmuz üşüyordu
yaryüzüne özgürlük kusarak

dağıtıyordu söylenmemiş
mış mış sırlarını
ay uzanıyordu geceye
yaralı yaralı gülüyordu adam
susmuşluğuna sığınarak
vaveylâ düşmüştü yeryüzüne
adam ağlıyordu özgürlük kusarak

içinde kayıp nice eziklikleri
yaryüzüne söylemeden
sırtında ağrıları yakıyordu
kalpten feryatlar koparan et parçacıkları
dilin kıyısına susuyordu
adam ağlıyordu özgürlük kusarak

aşka ferman yazıp,
susmuşluğunu iltica ediyordu
gözlerinden yaryüzüne
yağmur damlalarından
sessiz sedasız ve uzak
bir gün daha batıyordu yeryüzüne
adam ağlıyordu özgürlük kusarak

güneş kızılını moskovaya bırakıyordu
yurtsuz bir adamın aşk penceresinden
mavi düşler üşüyordu, kentlerin sarsıntılarında
adam ağlıyordu özgürlük kusarak

gözyaşı ile ıslanmış coğrafyaların
veryansın eden yaralı yüreklerin
adına sığınıp ağıtlar yakıyordu
cemresi düşmemiş topraklardan
geceye yol vererek büyüyordu acılar
adam ağlıyordu özgürlük kusarak