Esaretin Uzaylı Modern Kölesiyim

Sevgi ne,
ayrılık ne,
hasret ne?
'Sevgili anneciğim! ' nasıl söylenir, bilmem...
Çare ne,
kurturuluş ne,
yolu-yordamı, ne gülmenin?
Peki, ya hürriyete,
Nasıl varılır anne? ...

Ben bir korkuluğum,
Sıcak yaz günlerinden sitemli...
Ak püsküllü mısır dallarına bırakmışım kendimi.
Kaç yıl oldu kim bilir? !
Cana hasret, güle hasret susuzum...
Uyut beni!
Ninniler söyle bana.
Beşiğimin ışıl ışıl örtüsü, ah geceler! Uykusuzum...
Dostlarım yok gönlümce,
Bir rüzgârdan başka konuştuğum.
Hepsini!
Hepsini, birer birer götürdü karanlıklar...
İşte kuşlar! Onlar da uzak benden, onlar da heyecanlı...
Öyle mahkûmum ki, bir bilsen
Hürriyet Âbidesi gibi, bir meş'âlem de yok benim...
..................................,
Dilim yok ki, haykırayım: Ben neyim? ..
Ben, sadece püsküllü, sahibimin fesiyim,
Esaretin uzaylı, modern kölesiyim...

Ben bir korkuluğum,
Bağrım açık, öfkeli...
Ayaklarım çarıksız, toprak eritir beni.
Ufkum, hep aynı ufuk aslında,
Yılanların deştiği şu mısır tarlasında.
Eğnim ince, her nefeste üşürüm,
Kuşlar beni çekişir, ben sıla düşünürüm...

Mermerden taşocakta,
Bir adım
iki adım,
üç adım derken,
Düştüğüm Turdovak'ta ben,
Tırnaklarımla çizip hür-ri-yet yazıyorum.
Korkuluğun da olmalı, diyerek mezarını,
Küçük, kuytu bir yere sessizce kazıyorum...
Hususi bir mezarda, ölmek yani mülkiyet,
O da yasak, lâ'net olsun! ...

Ellerinde namlunun, imansız kör kuvveti,
Çalmış benden ismimi, dilsiz bırakmış beni.
Sana, ey zalim düşman! Binlerce lâ'net olsun...
Dilsizim,
kanatsızım,
güçsüzüm,
Konuşamam ne yazık!
Hürriyet üç adımlık, kavuşamam ne yazık! ...

Sevgi ne,
ayrılık ne,
hasret ne? ! ..
'Sevgili anneciğim! ' nasıl söylenir, bilmem.
Çare ne,
kurtuluş ne,
yolu-yordamı ne gülmenin?
Peki, ya hürriyete,
Nasıl,
nasıl...
Nasıl varılır anne? ! ..