Esaretin Izdırabı Şiiri - Eren Zeki Nalbant

Yollar cok uzun.
Yalnız cıktım bu yola. Yalnız uyudum
soğuk hasretlerde. Muammalarımla
baş başa kaldığımda ne fal baktım
ne baska hurafe.
Sensiz akıttım gözyaşlarımı.
Yalnızlık zaten can yoldaşım
biçare.
Yüreğim eskici elinde üç para etmez antika.
O zalim hala canımdan can istiyor.
Değerini bulmadı sevdam ateşi hala yanıyor. Kelebekler uçurdum ,
geç kalmasın baharım.
Üzerimde sert kış
dağlarım ayaz bu karlar erimiyor.
Gözüm yolda kulağım sende.
Harabeler arasından süzülüyor cesedim.
Ruhum esir ellerinde.
Ayaklarım kalkmıyor rüzgarın savuruyor ötelere. Aman ver tut elimden
bir yardım et ne olur.
Zaten bu talih bana gülmüyor.
Izdırabın artık canıma yetti ey yâr.
Issız intiharlar
hayallerimi bir bir katlediyor.
Firar eden tek hayalimse sen diyor.
Zindanlarda çürümeye terkedilmiş düşünceler. Boynuma vurulmuş işlemeli sürgünler.
Tabularım virane, ben ben değilim bu saatten sonra. Kırık hançerin saplı
göğsümde. Kan damlalarında parlıyor gece. Kimseler inanmıyor şu halime.
Düşen damlalar
inkar eder benliğimi,
kim inanırki
benim benden gittiğimi.