Esaretin ayak izi Şiiri - Via Vigilandum

Sumptus captivitatem

esaretin,özgürlüğe olan amansız tutkusu
dört duvarın arasında bir plaktan inleyen müziğin
esir düşmüş notalarında buldu kendini
yitik bir dehanın beyin hücrelerindeki
amansız yalnızlığının yargılanan mahrem yerlerinde

kanamalı bir hapishanenin hane olmaktan çıkmış
çatısız, yağmur alan hücreleri çığlık atıyor şimdi
özgürlük naraları hiçe saymış bir adamın
beyin hücrelerindeki kıvılcımlarda kaybediyor kendini

kiraya verilen yaşamlarını komün bir sevişme tutkusu ile
yeniden almak isteyen yüzleri yitik adamların
hınca hınç dolu düşünceleri sardı hapishane avlusunun
ayak izleri bırakmayan meçhul düşlerini

yaşlı bir adamın kanat çırpan bir kuşa olan özlemi
ten rengi siyaha çalan bir adamın çalınan yaşamında
sorguya çekildi bekareti bozulmuş ıssız bir odada
ağzındaki ölüm kokusunu gövdesindeki ölüm tutkusuna
peşkeş çeken üniformalı adamların nefreti sardı
özgürlüğün yeraltında ilerleyen ne idüğü belirsiz ütopyalarını

kitapların her sayfasında hayalini tasarlayan adam
şimdi bir deniz kıyısında sandalı maviliğin tam ortasında
karanlığın özgürlüğe giden her basamağında
çığlıklar atıyor amansızca

freedoom

via vigilandum