Esaretim Yalnızlığımadır

Ayak diredi yalnızlığım!
Terbiye edemedim.
Kapandım dizlerine;
Nâzım’dan şiirler,
İncil’den ilahiler,
Nat King’den şarkılar söyledim...
Dinlemedi!

Kundera’dan romanlar,
Abasıyanık’tan öyküler,
Montaigne’den denemeler okudum...
Hiç oralı olmadı.
Bırakmadı ki beni sana akayım!
Gözlerinde kaybolup,
Ellerinde yanayım.
Bir tomurcuk olup,
Kollarında açayım.

Bencildir yalnızlığım...
Hiç söz dinlemez!