Esaretim ve ben Şiiri - Ali Kamil

Kapatıldığım küçük hücremde
esaretim değil de,sensizlik koyar bana
küçük penceremden bakarım
doğanın büyüsüne
çiçeklere
kuşlara
umuda yelken açan
özgürlük çırpınışlarına

Akşamı beklerim günün kızıla döndüğü saatlerde
pencere camından sızan ışıktan
ölüşü izlerim yeniden doğmaya hazırlanmak için
kırmızı gül renginde giderken gün
gösteri tadında

Pencereye koşarım
şaşırtır
beni gökyüzü koyu gri alacasında
bir bulut düşünürüm
doğuda gül gibi derlenmiş kızıl halleri
batıda üst üste yığılmış koyu lacivert tabakasıyla
nasıl da yaşanası bir dünya yaratmış kendine
her şeyden bağımsız gülümseyip
uzaklardan selam verir gibi

Kurtulurum sanki esaretimden
nefeslenirim
istenç dışı uzatırım ellerimi büyüleyici görüntüye
renklerde yaşarım
bakışlarımla sarılıp emerim parlak görüntüyü
yutarım gökkuşağı gibi sızan ışık demetini

neden sonra kendime gülmeye başlarım
döner hücreme bakarım

esaretim ve ben..