esaretim
beni sensizliğe sürgün
ettiğin gün başladı,
ben o gün bugündür
yaşamıyorum
gülüm...
sen sensizliği
öyle kolay mı sandın?
unutacak mı sandın
bu yürek seni
vazgeçer mi sandın...
sen benim güneşim olduğunu,
bilmiyor musun?
sen mutlu ol! diyedir
kadere boyun eğişim
sırf bu yüzden!
yaşar gibi görünüyorum
insanlar arasında...
Kayıt Tarihi : 3.1.2006 19:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!