çorak topraklarda yetişir çiçeklerim
sunma istemem ne yağmur, nede bade
susuzluğu yudumlarım her gün düşümde
bakma asla bu dünyada yüzüme
sarmaşıklar kuruttum pencere önlerinde
eflatun renkler siyaha döndü
istemem sensiz yaşamayı hiçbir baharda
dip diri kalbim ölüye döndü
en dipsiz kuyularda gezinmekte bedenim
tutma ellerimi, çıkarma beni sevdanın ülkesine
mutlu değil çünkü dalgalar
tırmalıyor denizi umutsuzluk gemisi
sığındım mağralara, güneşi bekliyorum
bitsin artık bu sabah fırtınalar mevsimi
bağlayan benim ayaklarımı prangalara
ben kürekçi köleyim, esaret gemisinde
uçurumlar var sende, her düşen can veriyor
ne olur bırak bu kez ruhumu bedenimde
Kayıt Tarihi : 26.9.2006 22:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
14.09.2006
Cemal ÖZYALÇIN
TÜM YORUMLAR (3)