Esaret alevdi gülüşlerinde

Rüzgar hep böyle ters yöne esince
seninse gözlerin benden yanaydı
esaret bir alevdi gülüşlerinde
çarpardı muştular umut duvarlarına
ben yüreğimde asılı denizler bıraktım
kor dudaklarının kıyılarına...
Belki olur bir evimiz deniz kıyısında
portakal ağaçlarımız da olur kim bilir!
Ormanlarımızı yakmaz belki yılan ruhlular
bir ahşap masa üstünde bölüşürüz ekmeğimizi
gönlümde senaryosunu yazdığım bu kaçıncı dizi
kim dinler, kim anlar bizi....İkimizi...

Öper haşin rüzgar asi dağları
sular çağıldar düşer arkına
yılgın atlar gibi hırçın yüreğim
bir gurbet akşamı vardı senin farkına...
yüreğime dokunsam mazi takılır elime
bahçemde yanan güllere yanarım
asırlık susuzluk kaldı içimde
uzatsan ellerini ancak kanarım...

Ben böyleyim işte kendi payıma
seni boyadım günüme ayıma
şeker olmasa da ne çıkar a yarim!
gülüşlerini kattım demli çayıma...