Esaret Şiiri - Satılmılş Sarıakçe

Bir çocuk masumiyeti taşıyor
Herşeyden habersiz gözlerim;
Diyemiyorum.
Günahlı bakışlara mahkum demekle yetiniyorum.
Gözlerim kapansa; kulaklarım görüyor,
Kulaklarım olmasa; aklım biliyor.
Aklım tutmasa kalbim...
Bir anlamsızlaşma içindeyim sanki
Biraz  da, soyutlanmışlık içinde boğulan yalnızlıklayım.
Bir bulut olma gayesinde ağlayıp duruyorum
Kum tanelerime kadar ağlıyorum.
Ne çamurdan kurtulabiliyorum,
Ne de havaya karışabiliyorum.
Gösterişlerim; sadece gösterimde sahici
Bazen koca bir çınar köküyüm,
Bazen vızıltısı çıldırtan bir ivez

Özenti cümlelerle dolduruyorum dişlerimi;
Çiğnemesi pek zor; yutması imkansız,
Tükürmesi ayıp.
Susamıyorum kumsuz vahada,
Kanarak içtim sanırım susma gayretini.
Bir çöl gecesi sıcaklığı içinde ellerim;
Tebessümsüz günleri iple çeken.
Hayallere daldığım doğrudur
Ellerimi göğe değdirme düşündeyim.
Bilinçsizim
Kaldırsam kollarımı; bulutlar kaçacak,
Korkuyorum; kelebekler saklanacak,
Ateş böcekleri küsecek;
Aydınlık mağaralarda,
Sessizce yakarışlarını kimse bilmeyecek.
Ve her biri şiir kanatlı ufak güvercinler;
Geri konmayacak göğe.
Kaldırmasam; nadir kaldırımlar kırılacak
Gök darılacak.
Hüzne gark olacak melek fırçaları.
Ne güzel özgürlük
Ne güzel kendine özgülük.

Toprak tozlaşmasında yollar
Yollar; el üzerindesiz sevgilerle kaplı
Ne yazdığını bilmeyen kitaplar bu yollar
Bilmiyorlar; üzerindeki yaprak mezarı sayılarını.
Çok kaldırımsız, az taşlı, çok yaşlı.
Seller bayram ediyor, katıp önüne giderken.
Alüvyonlu kıyılar; sevinçli,
Mineral sarhoşluğunda yosunlar.
Vatozlara kadar varan bir yol bu;
Kalpten denizin dibine uzanan.

Hayallerimi kilitleyen harfler, elektron yüklü.
Gelişleri yıldırımvari şimşekler gibi;
Bir umutsuzluk bulutundan çıkan.
Ve güneş dağıtacak karanlığı;
Işık demeti, tan rengi bakışları ile.
Ölüm sessizliği sunuyor kimi sözler
Ama yaşama isteği sanki kadim sözün bir yarısı
Ölümü ağır basan, yaşantısı hafif bir yaşam bu;
Şöhretten uzak, kafiyesi bol, redifi az.

Yaprak kabristanı bir ribat içinde, belki huzur
Huzur; bazen sessliğin bazen de çığlıkların evi.
Ve kimi zaman ölümün başkenti;
Bacakları kesik, burunları uzun kartallar için.
Balıklar, baykuşlara özeniyor;
Ellerimse, bir diriliş hikâyesinin kılıcına.
Siyah Gül'ün kelime eşiğinde mürekkebim
Ak Gül'ü anlatma uğraşı çabası bu hâl
Tek eksiği suskunluk.
Ne güzel kölelik.
Ne güzel esaret.

23 Kasım 2108