Esaret Şiiri - Oğuzhan Yarışçı

Ah dağlar bilseniz insan olması
Ne kadar zahmetli, ne kadar zordur
Bilinmek kolaydır, asıl bilmesi
Ne kadar zahmetli, ne kadar zordur

Uykusu, açlığı, kör acizliği
Sıkıştım sefil bir et parçasına
Ölümden sonraki ölümsüzlüğü
Boşalttım sığmadı akıl tasına

Yırtıldı, söküldü dünyalık kesem
Haddinden fazlayı yük ettim ona
Mutlak olan ‘’bir’’e varayım desem
Akıldan merdiven yetmiyor bana

İki kol ve ayak, kafa ve gövde
Bu kemik, akan kan ruhuma kilit
Olmuş her seferde önüme perde
Doğarken özüme çizilen hudut

Neyleyim bedene hapsolmuş canı
Uçmayı istesem kanatlarım yok
Sonsuzluk tenime sırlı bir kapı
Açmayı istesem anahtarım yok