-Esâret Şiiri - Şair Ahrazi

Hür zannediyorlar kendilerini
fakat biliyorum
kanatlarıyla bağlandı kuşlar semâya
dâimâ onlar/esârettenesârete uçuyor
Nasıl çekerse yolun kahrını bir yaya
Öyle çekmekte kuşlar da kanatlarıyla.

Göçmen kuşların hikâyesidir ki,ağlaşan
kanatsesleriyle kızıllaşır her sabah/tan

Nasıl da benziyor hikayemiz
Nasıl da yakın birbirine;
gölgesinde gür Yapraklı bir ağacın

Sínân’ın sert taşları gibi kuruyor
Dallarla yapraklar/asırlardır
Mîmârîsine katılmak için kırlangıçların
Her bahar bír çok daľ saľ ľ anıyor
Bir başka vücûd ekleniyorGölgelere
íşte böyle geçíyo/ríklímler Dünyamızdan

Kendi cisminden Kaçmak ister gibi nehir
membâından çok uzakta alır soluğu
özlem çektiği yalnızca bir deniz midir
senDelemiş midir havada kaybolan buğu

Hür zannediyorlar kendilerini
fakat biliyorum
oluklarıyla bağlandı ırmaklar toprağa
dâimâ onlar/OyağmurdânOyağmûra akıyor

suyundan haz alır sanmak için yunusu
rûhun çırpındıkça batıp’çıkmalı
nefesalmadansevmelisinokyanusu
Orda bir ateş var ki,deri/nde
Veren odur rengini mercanların

ısıtmaz hiçbir ateş soğuk benlikleri
Isıttığı kadar
mercanlar gibi yanan canların.
Nehrin ve denizin hikâyesi bu
yağmurla başlar,toprakta büyür,enginde son bulur
kayığa sorulur mu altında kimin olduğu
balıklar Ne bilsin yaşadığı yer Kimin oluğudur

her göçmen kuşu,bıraktığı ülkelerde
bir başka Gelen ve giden izliyor
Her nehrin akacak bir yolu var önünde
Her gelen bu dünyadan kırgın gidiyor

Bilinmez
doğarken canlıyı hangi hicran ağlatır
Kim teselli eder kalbini ölülerin
Her esâretin nihâyet birzinciri vardır
uçmak istersen Bir gün bu kalelerden
Kanatlanmak için göz kapağını kaldır

Hür zannediyorlar kendilerini
fakat biliyorum
akıllarıyla bağlandı insanlarhayallere…

* * *