kanatlarını açarken sen ben gökyüzünden iniyordum,
pamuk kadar hafif döne döne düşüyordum yanına,
ben seni dilerken
nehirlere atlan demir paralardan yıldızlara çıkılırdı...
sen sevgilim değildin ki ben kötülüğü ona yükledim,
sen canımsın,
baht dediğin tek dişi kalmış canavar
marşı olamaz istiklalimizin...
ben yanındayken yaşadıkların sığmaz bu deli esarete...
Mustafa Kemal ErdoğanKayıt Tarihi : 18.3.2018 19:22:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Kemal Erdoğan](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/03/18/esaret-45.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!