Esaret Şiiri - Sefa Çelik

Yokluğun kahreden bir yalnızlıktır dağ başlarında,
Kışın ayazına sığınmış bir kardelen gibi,
Rüzgârın omzunda taşınır her suskunluk,
Ve gecenin koynunda büyür hasretin sızısı.

Yol bitmez, iz silinir, adın yankılanır boşlukta,
Hangi uçurumu aşsam, sesin yankılanır kulaklarımda
Zaman ağır bir zincirdir gönül mahpusunda,
Her halkasında adın, her darbede yüreğin.

Ey varlığı uzak düşmüş umutların yıldızı,
Kaç kez düşürdüm gözlerimi ufukların ardına,
Bir gülüşün suya yazılmış suret gibi,
Kayboldu baktığım her kuytuda.

Yokluğun, çığ düşürüyor çığlıklarıma.
Ve gönlüm seni deli gibi özlüyor,

Bir dağ yamacında biriken kar misali,
Sessizce büyüyen acılarım devriliyor kalbime.
Her beyaz tanesi, ayrı bir hatıranı taşırken,
Karın altında eziliyor sözlerim,
Ve her çığlık, bir sessizliğe dönüşüyor.

Kaybolduğum bu sensizlik boşluğunda,
Yine yangınlar başlıyor kendiliğinden.
Sana dair ne varsa yazdığım
Her satırda.

Sefa Çelik