Esaret Şiiri - Ethem Turan

Doğan çocuğa baktıkça öleni
Göğe baktıkça mavi gözlerini
Sarı başağa baktıkça saçlarını
Uykuya yattığımda aşkını görüyorum
Unutmuşum sıcak sesini
Edalı bakışını
Örümcek ağının avını sarışı gibi
Ellerinin ellerimi sarışını
Unutmuşum
Çok zaman olmuş ki bu gün hala bitmiyor
Durdukça sızılarım iç çekişlerim derinleşiyor
Nerede nasıl yolu şaşırdım bilinmiyor
Bildiğim benim içimde hücre hapsinde
Müebbet hapsi çekenlere
Hücrelerde çürüyenlere
Daracık boşlukta volta atanlara
Yarenlik eden binalar gibi
Ben de senin sen de benim yarimsin
Binalar vefasızlık etseler bile
Benim sana fedakarlığım bitmez ama
Senin bana ettiğin çileyi
Hiç kimse kimseye etmez
Senin esaretin bitse bile
Benim esirliğim bir türlü bitmez
Duvarlara öyle derin çizgiler çizmişsin ki
Ne yapsam bir türlü silinmez