Esaret Şiiri - Ali Sinkay

Özgürlüğe meftun zümrüd-ü anka
Rüzgarın peşinde yüzer
Ve süzülür, ışıltıda yitene kadar
Kızıla çalan gökyüzünden talepkar
Savaşır, yırtınır, belki de ağlar
Ama cesurdur, gökyüzüyle savaşacak kadar

Birden bir kanatlı at
Kafesinde tepinir, gökyüzüne bakarak
Kanatları kırık, ayakları zincirli
Özgürlüğe tutkun belli de
Çıkamıyor biçare

Onu görünce zümrüd-ü anka
İç çeker, esir ağaçlar gibi

Bir mezar kenarında
Bir at, bir kuş
Ağlayan bir ağaç

At tutsak, gidemez bir yere
Ağacın kökleri bağlı mezara
Kuş ise, bir gökyüzüne bakar
Bir tutsaklara
Gidemez, yaşar esareti
Biri içerde, diğeri dışarda....