Baktım miden dönüvermiş ambara,
Pirincin, bulgurun esiri olmuş.
Tevazuyu bırakmış bir kenara,
Yüreğin gururun esiri olmuş.
Bihabersin mertlik denen ilkeden,
Gözlerin gerçeği görmez öfkeden.
Sıkışınca medet umar lekeden,
O dilin çamurun esiri olmuş.
Hiç aklına gelmez; Kıyamet, haşır
Ellerin habire yarayı kaşır
Bedenini malum diyara taşır
Ayağın kusurun esiri olmuş.
Kayıt Tarihi : 14.5.2016 10:38:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Osman Bulut](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/05/14/esaret-107.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!