Esamesi Okunuyor Yalnızlığımın
Sen Tarafından Koparılıyor Yüreğim
Ne Zaman Biter Bu Acı, Bu Izdırap
Sana Doyacak Kadar Kalsaydın
Olmazmıydı?
Gidişinin Ardında Bıraktığı İzleri,
Karanlık Sokaklarında Gizliyorum Bu Şehrin
Köşe Başı Mendil Satan Çocuklar Vardı Sokağımızda
Bilirsin,
Bir Tek Onlar Şahit,
Bakmaya Kıyamadığın Gözlerimden Akan Yaşa Şimdi.
Sevgili…
Yokluğun Azap.
Yokluğun Sefil.
Pervazlara Konan Güvercinlerde Uğramıyor Sen Gideli.
Kıyamam Derdin Ya Hep,
Bu Günde Cebimde Isıttım Ellerimi
Hüzün Kokuyor Buralar Sen Gideli
Kent Ormanı, Saat Kulesi,
Tadı Yok Şimdi Sahile Demirlenmiş Balıkçı Teknelerinin
Ve Esrik Bakışlım,
Gönlüme Yar Diye Seçtiğim
Esamesi Okunuyor Yalnızlığımın
Harf Harf, Hece Hece Sen Gideli…
Sensizliğin Yıldönümü.../Ondört Şubat ikibinonüç
Muharrem SolmazKayıt Tarihi : 15.2.2013 01:01:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!