Es Dost Rüzgâr Şiiri - Hüseyin Turhal

Estin yine daldan dala, yeldeniz,
Gurbet elde kalanlara eldeniz.
Ne bir mektup getirdin, ne bir iz,
Es dost rüzgâr, es deli deli.

Dağların ardında yârim mi kaldı,
Aşkın sırrını kimler mi çaldı.
Kalbim bir kuru yaprak gibi soldu,
Savur beni de, al beni de yeli.

Bazen bir fırtına, esersin sertçe,
Bazen de serin bir nefes içten içe.
Gönül yaraları kapanmaz nice,
Sen de mi dertlisin, esip de giden?

Ağaçlar eğilir, boyun bükerler,
Toprağın sırrını rüzgârdan çekerler.
Kavuşmak hayali ne zor tekerler,
Umutlarıma yetişir misin sen?

Âşık TURHAL der ki, budur takdirim,
Aşkın önünde eğilir her pirim.
Yâre selamımı götür, emirim,
Es dost rüzgâr, es deli deli.