Es Bana Rüzgar Gülü Şiiri - Mustafa Hoşoğlu

Es Bana Rüzgar Gülü

Dağların yamacından,
Es bana rüzgar gülü,
Yaşayamam acından,
Es bana rüzgar gülü.

Dalların arasından,
Yaprağın sırasından,
Gönlümün yarasından,
Es bana rüzgar gülü.

Bağda bade içerken,
Üzümleri seçerken,
Güz kapımdan geçerken,
Es bana rüzgar gülü.

Gül açan yanağından,
Bal-şerbet dudağından,
Sevdanın otağından,
Es bana rüzgar gülü.

Kar yağar sine sine,
Koşup gelsem sesine,
Katılsam nefesine,
Es bana rüzgar gülü.

Güneşim ol, ayım ol,
Güzellerden payım ol,
Bazen değil, daim ol,
Es bana rüzgar gülü.

Suyu doldur çeşmeden,
Göz hasretle şişmeden,
Yüreğimi eşmeden,
Es bana rüzgar gülü.

Seni kalbe yazarım,
Yokluğunda sızarım,
Kaybolursan kızarım,
Es bana Rüzgar gülü

Burda bitmez davamız,
Daim olsun havamız,
Şirin olsun yuvamız,
Es bana rüzgar gülü.

Göz göze bakışırken,
Kalp kalbe akışırken,
Bülbülün şakışırken
Es bana rüzgar gülü.

Mustafa Hoşoğlu
10.10.2015