Es bâd-ı sabâ Şiiri - A. Yüksel Şanlıer

Ey mehtabımın yıldızı sevmiş seni gönlüm,
Çarpar hala kalbim yine dün ben seni gördüm,
Bitmez hayalim şimdi, durur bitse ‘de ömrüm,
Gel gör beni aşk neyledi, soldurdu baharken.

Her gün seni düşler, sana yangın’ da bu gönlüm,
Gitmez hayalim hiç, gece gündüz mavi gözlüm,
Ben sevgimi verdim sana, gül pembesi yüzlüm,
Gel gör beni aşk neyledi, soldurdu baharken.

Es Bâ d-ı sabâ, yâr dudağından susadım ben,
Gelsin cananın gül kokusundan, kokayım ben,
Es bâd-ı sabâ durma, gönül aşkla yanarken,
Gel gör beni aşk neyledi, soldurdu baharken.

Ah,ah yine yandım da susuz çöl gibi gönlüm,
Solmuş hazanım şimdi, biter çok kısa ömrüm,
Olmuş kısa ömrüm de, giderken sürünürdüm,
İçten yanarım ben de, yakan derdimi bilmez.

A.Yüksel Şanlıer
14 ağustos 2008-08-14