Eş- Anne Şiiri - Ercan Özkan Ata

Yaşı 17 evlendi erkenden, hayat süreklidi belki buraya,
Daha gezecekti, tozacaktı derken, geldi o noktaya,
Kendi bakarken acı tablosuna hayatın engebeli yollarına,
Şimdi evlendi aynı yaşam onuda sardı, geldi başına...

Kimdi bu adam, ne yapar, bilmez, tanımaz hiç görmemiş,
Burası neresi, nasıl anlamadan yabancı adam yanına girmiş,
Ama sevgi ile kucaklamış bu adamı belkide yılların acısına,
Kadınlığın ilk yollarının sıkıntıları ile savaşır gibi inatlaşırcasına..

Derken ilk çocuk, el bebek, gülbebek bakmış geçmişe inat,
Annelik; okulmu, eğitim mi dinler olmuş ona bir zanaat,
Büyütmüş okutmuş çocuğu, belkide buruk yapamadıklarına,
Bazen öğretmen Tarih, Sosyal, Edebiyat Dar-ül Fünun' a..

Zordu hayat, acımasız, kaktüslü bazen güldü ama çok dikenli,
Batsada çıksada sandal misali hep su üstünde yelkenli,
İkinci çocuk belki daha bilinçli, deneyimli anne o artık,
Yükler daha ağır, büyük der ders, küçük mama acıktık..

Geçmiş hayat bıraktı arkada, kendisi için yaşamaz,
Sıkıntıları çok sağlık, para yetmez bazen sorun aşamaz.,
Ama o anne şimdi ve her zaman iyi