Es Şiiri - Meral Vurgun

hangi dağdan esersin ey deli rüzgar
fırtına ol da gel
es savur beni
es ve del geç bedenimi
iç içe geçen gölgeler gibi
sar ruhunu ruhuma

es deli rüzgar
es süpür bu kirli yapışkanlığını dünyanın
es süpür tatlı dilinin kelamıyla
söylenmemiş sözler söyle
söyle ne söyleyeceksen
nasıl söyleyeceksen
es de yak bakalım
ne kadar ateş olur cürmüm sana

ey deli rüzgar
bir ferman çıkar hükmüne yasakların
gökten mi yağar bu tabu sağanakları
al yüreğimi avuçlarına
bak içine
ne bir zerre duman izi
ne İblis’in kalesi

es deli rüzgar
es geç
savur beni düşler ülkesine
bir parça Ilgaz’ın boranı
bir parça Munzur’un isyanı
ille de hırçın dalgaları Karadeniz’in
seni görüyorum
bak aynamda gökyüzü

bak
gözlerine bak çocukların
toplamış çölleri dağlara yaslamış
kirpiği kaşı sevda pınarı
es deli rüzgar
gece yarıları devrilirken sabaha
gel yokla sol yanımı
bilirsin bekler seni o dağların maralı

şimdi hoşum ve sen varsın
sen varsın içinde derimin
gözlerimin
yani sen
arama seni sende
sen ben’im
bana dairsin sen
tam şuramda sakladığım küheylan
es deli deli

sana kim benden başka deli derse desin
bilmez
bilemez seni benim kadar
es deli deli
kırmadan yelkenleri
kırmadan fora et
zulana al
alda beni gidelim
uçalım evrenin derinlerine
bak senin için yaktım bu elleri...