Erzurumum Erzurumluyum Şiiri - Recep Arar

ERZURUMUM ERZURUMLUYUM
Gurbetin eşiğinde hasret gülü açanım,
O eşikten kim girdiyse,ona kucak açanım.
Gelen hasret kokusudur, yoluna güller saçarım,
Çünkü ben Erzurumum, Erzurumluyum

Dadaş deyince bu memlekette, akan sular durur.
Gönülden gönüle, muhabbet taht kurur.
Gidip görmesede vatanı, gel gör, analar ne kuzular doğurur.
Çünkü o Erzurum dur, Erzurumlu dur.

Hasret kokar Memleket aşkına, gelde gör.
Varınca yurduna, döner şaşkına, bakta gör.
Kucak açma, el tutma, bir köşede ağlayınca gör.
Çünkü o Erzurum dur, Erzurumlu dur.

Ah gurbet! Sen bana vatan oldun, kucak açıp dost oldun.
Ekmek oldun, aş oldun, hasret gözyaşıma ortak oldun.
Erzurumlu Dadaşım dedin,değer verdin, can oldun.
Çünkü biz Erzurumuz, Erzurumluyuz.

Erzurum vatanımsın, her zaman hasret kokanımsın.
Doğduğum, büyüdüğüm, geçmişteki rüyamsın.
Uzaktan sesleniyorum, hayallerimi uzatıyorum kader utansın.
Çünkü ben Erzurumum ,Erzurumluyum.

Recep, ah ile zara nar eyleme, pişersin.
Bir gün olur, gurbetten de göçersin.
Üzülme, bakarsın gül bağında güller derersin.
Çünkü sen Erzurumsun,Erzurumlu sun, Dadaşımsın.