Erzurum Kasidesi Şiiri - Yalçın Bayar

Ezanlar nidalanır, Palandöken Dağında
Abdurrahman Gazi'yle uyanılır rüyadan

Cumalar,Ulu cami'de ne de muhteşem olur.
Salatlar ve selamlar, semaları,doldurur.

Çifte minare,Yakutiye, ecdattan renkler.
Feyyaz-ı hakikiyle billurlaşmış çiçekler.

Marifetname, aşktır ilmin bakir nefesi
Bengisu sarnıçlarda, gönlün feyizli sesi.

Alvarlı Efe, ruhumuza badeler sunar.
Neşvesinden sema alemi hep suya kanar

Tabakhane, Yazıcı, akar durur serinden.
Dergahta Habib Baba Kur'an okur derinden

Dumlu Baba'nın suyu, ruhu alevle yakar.
Hisler, çağlayan gibi cevahir olup akar.

Erliğe soyunmak mı, cirit'i bir bilebilsem.
Atım şaha kalktıkça hakikatte dirilsem.

Dadaşlar bar oynarken, titrer gökteki hilal.
Dökülür hançerlerden gülü kıskandıran lal.

Sevgili iklimlere kan ter içinde yağar.
Aczin tevekkülle birleştiği segah ve kar.

Asırlardır saf tutar, secde eder kıbleye.
ERZURUMLU NAMERTİ ÇEKER Mİ HİÇ SİNEYE.

Kalpler, ne büyük vüsate malik ne mücella.
Erzurum'da düsturdur 'azıksız çıkma yola! '

Aşk burada mekan tutar,geçer akçe kelamdır.
Dadaş celallendikçe, kalp bir bahri ummandır.

GERÇEK ERZURUMLUNUN AYAĞININ TOZUYUM.
O MELEYEN KOYUNSA,BEN KÜÇÜCÜK KUZUZUYUM.

Şehrayin başlayacak, afetler yaşanacak.
EVLİYA HÜRMETİNE ŞEHRİM BAKİ KALACAK

[email protected]