Erzurum dur Sevdam Benim

Yorgun özlemlerimle yıllara karşı
Ayrılıklar kelepçeydi düşlerimize
Sevgiler umutlar çıkmaza yolcu
Böyle ayrılacak mıydı yollarımız
Oysa ne hayaller vardı hep yarım kaldı

Sen yine can örenin gülü
Sen yine Erzurum un dadaşı
Bense dadaşın aşığı

Öyleydik ya derya gözlüm
Öyleydik ya be arkadaş
Mertliği kurşun bozmazdı
Yine o dost bakışlar
Yine o amansız yarışlar

Cirit meydanların da savrulurdu gençliğimiz
Ulan Mahmut yine yaptın yapacağını
Bak geliyor namlı kırat kavaklım heyhey
Bir ciritte sen salla kadere be pala
Namından süzülür inan tüm kaşlar
Can örenlim dağ kokulu çayır gözlüm

Dağ fırtınaları eserdi yüreğimize
Sen aldın mı azığı yanına
Ben yine tavşan avına
Kaç kez yorgun argın düşerdik yollara
Düşerdik dağların yorgun koynuna

Acı tatlı bir yaz böyle geçerdi
Son bahar olunca donardı damlar
Ne yollar gözükür nede yolcular
Tilkiler hovarda kurtlar cirit atar
Birde olmasa o saçlı kayaklar bide olmasa
Nice canlar dizilirdi yol kenarına
Her kayıp ın ardından yakılırdı ağıtlar
Şimdi onlara da hasret dilimiz
Şimdi ağıtlarımızda yapmacık gülüm

Ama ben unutmadım o günleri
Her anışımda içerim sökülür
Her dalışımda yüreğim büzülür
Kolay değil hasretleri içimden atmak
Kolay değil doya do ya yaşayamadık
Bana kız istersen ister sen gücen
Dalışlarım bir nehir gibi boşalır
Kader miydi umutsuzluğu eken yüreğimize
Gurbet miydi hasret tohumlarını eken üzerimize
Geçtik ama o yollarda iz bırakamadık
Dilime dolaşır hep aynı kelime
Doya do ya yaşayamadık

Sen yine can örenin gülü
Sen yine karlı dağların beyaz kekliği
Ceylan bakışlım zeytin gözlüm

Sevdamın doğduğu şehir
Adı yüreğim kadar derin
Dadaşım arkadaşım Erzurum um

Bu şiirde Erzurumluya sevdamdır benim