Zamansız Yolculuk Şiiri - Mavi Nihani

Günün birinde
Karlı rüyalar aleminde
Küçücük göğsümde
Durmuş kalbim!

Ey soğukların kaynattığı palandöken
Senin kucağında göçmüştüm ben
Bir yolculuğa çıktım azıcık ömrümde
Kozamı yırtmış kelebek olmuştum ben

Hakikate uzanmış
Selçuk’un dizdiği gerdanında
Ulu caminin taştan limanından
Çifte minarenin lal aliminden
Yakutiye’nin çivit mavisinden
Kalenin gözü kör
Kulağı sağır
Zamansız saatinden geçmiştim ben

Ne diye tuttun kanadımdan
Tıktın beni bu yoksul
Kalbi kırık suretime.
Bıraksaydın belki varırdım sonsuzluğa
Belki geceyle gündüze karışır
Güneşlerin sonsuz gecedeki
Karanlığına şaşardım.
O zaman anlardım belki
Neden doğduğumu
Cezası infaz edilen
Aslında hayatla
ölüme mahkûm olduğumu..