Erzincan'a Mektup Şiiri - Osman Velioğlu

Erzincanım, can çiçeğim, can gülüm,
On yıl oldu seni göremedim vay....
Senden uzakta mı bulacak ölüm?
Ömrü, toprağından deremedim vay...

Onuncu zemheri bitmek üzere
Hasretin dumandır dumanlı sere,
Firkat kuyusuna düştük bir kere
Terzi Baba'ma el veremedim vay...

Bıyık terlemeden ayrıldım senden
Gurbet çok şeyimi kopardı benden
Bülbüldüm, kovuldum bağ-ı gülşenden
O kutlu sekiye eremedim vay....

Bazan dalıyorum, sayıklıyorum,
Göklerden yerini ayıklıyorum,
Geceyi süt bilip yayıklıyorum,
Dağları dağlara öremedim vay....

Girlevik başında uyuyamadım,
Munzur'a sırtımı dayayamadım,
Balıklı Köyü'nde büyüyemedim,
Kırklar'a yüzümü süremedim vay...

Ah Erzincan, beni sen unuttun mu?
Depremle mazimi alıp yuttun mu?
' o benim çocuğum' deyip tuttun mu?
Camine seccade seremedim vay...

Velioğlu derler yalnız ozanım.
Pir elinden bade içip sızanım,
Her gittiği yerde seni yazanım
Alıştım hasrete, yeremedim vay....

25.01.1996
Eskipazar/ Karabük