Erzincan'a Mektup Şiiri - Selçuk Özdemir

Erzincanim, can çiçegim, can gülüm,
On yil oldu seni göremedim vay....
Senden uzakta mi bulacak ölüm?
Ömrü, topragindan deremedim vay...

Onuncu zemheri bitmek üzere
Hasretin dumandir dumanli sere,
Firkat kuyusuna düstük bir kere
Terzi Baba'ma el veremedim vay...

Biyik terlemeden ayrildim senden
Gurbet çok seyimi kopardi benden
Bülbüldüm, kovuldum bag-i gülsenden
O kutlu sekiye eremedim vay....

Bazan daliyorum, sayikliyorum,
Göklerden yerini ayikliyorum,
Geceyi süt bilip yayikliyorum,
Daglari daglara öremedim vay....

Girlevik basinda uyuyamadim,
Munzur'a sirtimi dayayamadim,
Balikli Köyü'nde büyüyemedim,
Kirklar'a yüzümü süremedim vay...

Ah Erzincan, beni sen unuttun mu?
Depremle mazimi alip yuttun mu?
' o benim çocugum' deyip tuttun mu?
Camine seccade seremedim vay.....

Velioglu derler yalniz ozanim.
Pir elinden bade içip sizanim,
Her gittigi yerde seni yazanim
Alistim hasrete, yeremedim vay....