Erzincan Şiiri - Bedir Kuş

Nam-ı diğer Cimin üzümü derler adına,
Yiyenler mi? Hiç doyamıyorlar ki tadına,
Renkleri de mor mor olur, tadı ise mayhoş,
Yemeyince insanlar oluyor sanki sarhoş.

Tulum peyniri ve tandır ekmeğiyle dürüm,
Sofraların sultanıdır, yemesem ölürüm
Semaverden süzülünce demli demli çaylar,
Sıraya hiç girmezler mi bayanlar ve baylar?

Evet, Ekşisu mesire yeridir Can’ların,
Esamesi hiç okunmaz gözde mekânların,
Derde devadır, şifa kaynağı çağlar durur,
Bögert maden suyu şişe şişe doldurulur

Bereket fışkırır yerde, mümbittir toprağı,
Ağaçlar meyveye durur sanki her yaprağı
Al aldır dalları, nimetler sunar insana,
Şükretmezse kullar Billahi uğrar hüsrana.

Sarıya boyanır güzün yiğitler ovası,
Beyaza bürünür dağları, soğur havası.
Şellale buzla taçlanır, bulunmaz emsali,
İşte memleketimden manzaralar misali

Akşama doğru esen rüzgâr kaldırır tozu,
Savurur da gökyüzüne hiç görmez göz gözü,
Diner deli rüzgâr, serinler sımsıcak hava,
Lakin aşka susayan gençler gelirler tava.

Gurbette yaşamayanlar bilmez kıymetini,
Sudan çıksa balık anlar suyun hikmetini,
Terzi Baba ile yâd olunur canlar canı,
Kim unutur erenler diyarı Erzincan'ı?

Erzincan bizlere anadır, candır, canandır
Zindandaki Yusuflara diyarı Kenan'dır.
Yanık yanık türküler bestelenir adına
Giryan olur, memleketi düşünce yadına

15.10.2015