Erzincan Şiiri - Mehmet Cebe

Ey Erzincan, sular gibi berraksın
Bence kara gurbet, kendince aksın…
Şirinsin, güzelsin, temizsin amma;
Dört dağ arasında sanki tutsaksın! ..

Munzur Dağları’ndan güneşin doğar
Soğuğun dondurur, sıcağın boğar
Havan değişkendir, yağmur – kar yağar
Dört mevsimi birden isteyen baksın…

“Erzincan’a girdim ne güzel bağlar”
Diyen türkülerde bir eksiklik var;
Çıplak dağlarından erimeyen kar
Kızgın ovalara bir çığ bıraksın…

Topçu Tugayı’nda terleyen asker
Seninle gönlünü eğlemek ister
Açıver sineni güler yüz göster
Sılanın kokusu içini yaksın…

Duruşun heybetli; dört yanın duvar
Güzelliğin bize olamaz mı yar?
Her yanın yeşillik, her yanda su var
Bir bize kuraklık, bize uzaksın…

Haklının hakkını asla yiyemem
Gurbet olsan bile sevmem diyemem
Sevgilim değilsin, sevmedim demem
Öpemedim seni, öpen dudaksın…