Bütünlüğüm kayboldu,aklım hala burada,
Beni derde düşüren,tek parçasın Erzincan.
Yokluğunun izleri şimdi garip yuvada,
Özlediğim düşüncem,kelimemsin Erzincan.
Ezberimde sokağın,gittiğim son durağım,
Şimdi anı gönülde bir masalsın Erzincan.
Gözümdeki yaşları durulduyor sıcağın,
Umuda yürüdüğüm ocağımsın Erzincan.
Dağlarının karları, yüreğimde ağları,
Gün doğarken esmiştin,seher yeli Erzincan.
Gezindiğim cennetin sensiz kalan bağları,
Suskunluğa hapsolan,bağlamamsın Erzincan.
Aradığım yine sen,yollarına düştüm ben,
Elimde karanfille karşındayım Erzincan.
Dışlayamaz bedenim,kalbimdesin daima sen
Gurbetteki emeğim,başağımsın Erzincan.
Elveda diyemedim,çekip giderken sana,
Kırgınlığım üstümde merağımdın Erzincan.
Sevemedin ya beni,dön demedin yar bana,
Keşişteki soğuğum,karlarımdın Erzincan.
Tek isteğim,son defa görmek güzel yüzünü,
Ben anımla yaşarım, geçmişimde Erzincan.
Sonsuzluk denizine atacağım közünü,
Unutmak istiyorum sevdiceğim Erzincan.
Kayıt Tarihi : 31.12.2009 22:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Onsekiz yaşında Erzincanda geçen bir yıl ve o yıl içinde olanlar.Beni oraya bağlayanlar ama zaman ilerledikçe ayrılık.O ayrılığın vermiş olduğu üzüntü,satırlarıma bu şekilde döküldü.Ama yine Erzincan.
TÜM YORUMLAR (1)