Erzin-can’ım Şiiri - Muradiye Yollu (sö ...

İçimi dökemem bilirsin beni,
Seni gönlüme gömmüşüm ben,
Gönlümse deli divane şimdi.
Yine sensin gözüme fer veren,
Çilemsin diyorum,
Ama unutma ki, nefretim senden!
Ya sevgim nerden?
Senden, inan ki senden,
Senin, gönül bahcenden.
Eey! ...Erzincanım! ...
Sana sesleniyorum,duy beni!
Sevdam sende...
Nefretim sende! ...
Canımın yarısını aldın, bağrına bastın.
Yaşama gücümü, sevincimi çaldın.
Aldıkların yetmedi mi! ...
Şimdi de, onları kör karanlıklara attın.
Sana derdin yeterdi Erzincan...
Bağlılığı senden öğrendim.
Kinimi bir sen, bir ben biliyoruz.
Ömrümün yarısı,sende kaldı,hatıralarım bende...
Gençliğimin en güzel yıllarını aldın,
Babamdın,anamdın,sevgilimdin.
Şimdi; gönlümü de, bedenimi de cansız bıraktın.
Beni mi bekledin bilmem ki?
Yok et içimdeki şu yangını, şu koru.
Ya yok et, ya da geri ver seninle paylaştıklarımı.
İnkar etmeyeceğim özlüyorum seni.
Belki seni, belki de sevdiklerimi.
Ama beni de doyuran sendin, gönlümü de
Canımı kendinde alıkoyan can Erzincan.
Saat 7-20 geçiyordu cuma akşamı,
Yaşamadım mı sanıyorsun feryatlarını?
Çaresiz bıraktın, boynumu büktün.
Dostlarım enkaz altında,
Kardeşlerimse öldü.
İnanmıyorsun bana, farkındayım bunun
Anlattıklarımı dinle hele bi;
Ne yapar şimdi; Gümüşakar'ım?
İlk aşkım, ilk heyecanım.
Korkmuşmudur ki Haydar Emmim!
Korkmuşmudur ki sevgilim?
Sağlık Meslek Lisem yerle bir oldu.
Orada olmak geliyor içimden,
Taşlarını tırnaklarımla kazımak,
Çıkarmak istiyorum hatıralarımı derinliklerden,
Üstünde ayrı ayrı yürüdüğüm parke taşların,
Çimenlerin, bahçen göz yaşlarımla suladığım,
Tanınmayacak halde misiniz şimdi anlamadığım?
Akrabalarım,kardeşlerim,sırdaşlarım.
Oysa;
Kızlar,gelinler meyve toplamalıydı bağlarında.
Ah! .. Erzincan'ım ah! ..
Bir sen vardın, bir de anılarım.
Bilmezler ki bende diyarlar ötesinde,
İnim, inim inledim!
Peki ya Işıkpınar'ım,
Ondan tek haber alamıyorum,
Nasıl yıkılıp bırakırsın beni?
Hiç sessiz sedasız, küçük bir selam vermeden.
Düşün bir, sığar mı senin yaptığın dostluğumuza?
Yaptıkların affedilir gibi değil Erzincan.
Aldın; resmen çaldın varlığımı
Komadın mecalimi.
Oldun sevgililerime ecel,
Nefretime ise mezar.
Bilmiyorum kimleri aldın o yanık bağrına?
Halbuki bu yaz seninle olacaktım,
Tekrar seni ziyaret edip,
Gen.liğimi yeni baştan yaşayacaktım.
Çok gördün bunu bana değil mi?
Benden aldıklarını yaşadım hep,
Verdiklerini gözardı ettiğimi sandın,
Öyle değil mi?
Yapabileceğim ne var?
Söyle...Söyle çekinme Erzincan.
Benimde damarlarımda sen ve sevgin yaşar.
Ben kendime şaşarım,
Dünyaysa bene şaşar.
Bana inan. Gözyaşımın faydası varsa eğer,
O bir ömür boyu içime akar.
Bir gün emin ol ki taşar.
Ah! .. Erzincan! .. Ah! ..
Yeniden parçaladın yüreğimi,
Binbir yerinden.
Sonsuza dek kopardın onu bizden.
Nasıl kıydın, nasıl aldın?
O kara bağrına gül mü gerekti?
Mavi gözleri ışıl ışıldı.
Sözleri insana güven verirdi.
Ah! .. Erzincan! .. Ah! ..
Almadık bir beni bıraktın yeryüzünden.