Ervihar Şiiri - Eşref Ozan Baygın

I.

1 bil’en demdir bu ömürde
Zamanı geriye | aldıramazsın!

Gel gör ki sanmanın çizgisine yapışıp
Keyfe keder zannının ruhunu bulamazsın

Ne geceyle birleşir gündüzün ilk güneşi
Arş-ı âlâ çıkıp da anla barışamazsın

Ervihar’ı anmadan geçer yad-ı günlerin
Hafızada kerenin parçasını bulamazsın

Bilindikten çıkıp da çark edip de yönünden
İnce ayak izlerini silsen sildiremezsin.

Rıza yoksa duramazsın bin bir kıdemli yerde
Kuşatmanın hükmünü Sezar olsan açamazsın.

Han-ı aşikâr olan yansımanın yüzünü
Çizgisinde yürüyen raksını tutamazsın

7 cihanı ye’sen de: gözünü doyuramazsın
Canından can çıkar da atsan atamazsın

Dört yanında beliren 3 yerin ve meleğin
Şerbe'tinde feleğin sırrını sezemezsin

Güç gelir de: en derinden bir fersah kaldıramazsın
Ne işe yararsın | ne işe yaramazsın

Hüsnüzânın içinde sekiz çemberi aşıp
Su olsan da taşıp da ekside akışamazsın

Nasibinde yoksa | ateş olsan kime ne
Ansızın bir bilmeceye kapılsan çıkamazsın.

Durmaksızın nimeti israf’lâ tüketemezsin!
Aynı kefeye koyup da gardını alamazsın

O istese aşamazsın bir adımlık tümseği
Neler neler görüp de asla şaşıramazsın

Kendinde hak görüp de güçsüzü ezemezsin!
Eğri yolda yürüyüp kahraman olamazsın.

Ne kibarsın ne kaba huyla uğraşamazsın
Gafil avlanırsın da tekrar bakışamazsın.

Kelam yoksa beride yöne yetişemez'sin
Mümkün kılınmadıkça renkleri seçemezsin.

Aynanın ilk sırrını kendi yüzünde ara
Yüzey'indeki derin çizgiyi bulamazsın...

II.
(90 bpm- +)

Döndü durdu dört köşe nasıl riya bu Ervihar!
Hayat basık rüya , batık gemi, kaşı çatık deniz
Bilinmez gizleriyle kutuyu odaya sakladım
Kırk adımda düz’gün, mahşer, yolları

Biliyoruz ki biz, onların, zor yanı
Paraya köle bi satılık iblisin hazin gözü, gelir Mesih!
Zafer! Yakın. Çalış barış güven karış yarış biter-
Zaman gelir bir iz ki in’sanın uslu durmalı!

Geriye düş’en yamaçlarına bakıp gönlünün
Nası bir his ki orada çaresiz ağıtların kalır aziz
Savaşla kıyıya vurdu çocuklar, dilsiz herkes ama bir ilki hatırlatıp kenara çekilmekten aciz.

Gereksiz kavgalardan, çıkıp dönünce
Tavafsız geçen günlerin telve’siz-leş’en kavramı,
Tamamı kavrayış, kadim acı, azar azar, gelir yüzü, bu öykünün sıratı suda yansır.
Bu yolculukta enfes kendini tadıp da ruha Verilen ansızın, yansıyan yüzeyindeyiz
Nasıl bir iz ki arzın gürzü elzem imdat çığlıklarına sestir his, yarının kafe’sindeyiz.