Gece giyinmiş alacakaranlık elbisesini,
Yıldızlardan sen var mehtabın boyadığı karanlıklarda,
Yağmur seni tınıyor mahlası sonsuz olan tenhalarda.
Hazmedemiyor papatya kokunun hadisesini,
Buğulanıyor mavilikler tenine dokunmak arzusuyla,
Yalnızca anımsatıyor seni yağmurdan sonraki toprak kokusuyla.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta