Ervah-ı Ezelde Şiiri - Harun Yıldırım 2

Nazıyla kirpiğe hidayet eden
Sessizce akan gözyaşı gibiyim
Gönül mihrabında ibadet eden
Dikilmiş mezarlık taşı gibiyim

Dünya devranıyla barışamadım
Bu yorgun ömrüme alışamadım
Menzil çok uzakta ulaşamadım
Kanatlanmış gönül kuşu gibiyim

Muradım almadım en güzel çağda
Çiçekler üşüdü kar yağan dağda
Kulağım çınladı gül biten bağda
Bülbülün sürmeli kaşı gibiyim

Alnımın yazısı kara Kalemde
Aşk narına yandır devri alemde
Yüreğim burkuldu gözlerim nemde
Gönül gülşeninin düşü gibiyim

Ayağımdan prangayı çözdüler
Muştayla bağrıma vurup ezdiler
İki metre derin çukur kazdılar
Ervah-I Ezelde huşû gibiyim

Harun YILDIRIM