Ervah-ı Ezelde Evvelki Safta

Ervah-ı ezelde evvelki safta
Elestü hitabında Bela dedim
Koyma beni anasırda hilafta (galatta)
Canım cemaline mübtela dedim

Ruhlar aşk meyinden oldu mestane
Kimi küfre daldı kimi imane
Saf be saf olarak durduk divan'e
Münkirler la dedi ben illa dedim

Vakta ki kün emri zuhura geldi
Eşya ve mahlukat hep zahir oldu
Çün ervah kendini bir yerde buldu
İman ve ikrarı ben sana dedim

Dertli bu hikmetten irşad olmadı
Sensiz manşer yeri küşad olmadı
Çok nebiye vardım imdad olmadı
Şefaat kanısın Mustafa dedim