Erva Şiiri - Samed Kablan

Hayat bütün keşmekeşiyle saldırıyor
Zaman yosunlaşmış kaygıları sokuyor koynuma
Ve yaşım! Yirmibeşe eriştiğinden beri laçkalaştı koca çağ

Görmüyor musun yaşamak iyileştirmiyor beni Erva
Çeyrek asırdır yankılanıyor sokaklarında sevda türküsü

Oku Erva! Beni oku! sen okuyasın diye yazıldım.
Senin diline düşeyim diye bunca tantana
Senin dudaklarından çıksın diye verildi isim bana

Sitem etmiyorum sadece hatırında bir yer arıyorum sinecek
Sinmek dedim de burnunda tütmüyorsam burnumda tütsen ne fayda
Aşksızlığımız bizi bitirecek
Sende gidersen umulmadık belalara tutulacak dünya

Savaşın ortasındayım ne emir veren var
Ne de düşman saflarında taaruz.
Ne ileriye gidebiliyorum ne geriye dönebiliyorum Erva
Kelimelerin kanına girebiliyorum sadece.
Uçları sivri kelimeler aşk gibi sevda gibi mesela.

Pıhtılandı sadakat! çakıldı ruhuma şen çocukların sesi
ve savaşı bitirmek Erva!
Sende mahfuz sana hususi.

Şimdi ben şiiri sırtlamaya devam ederim
Ben şimdi bu külleri de gül ederim.
Sen Erva sen neredesin bu çarpışmada.
Kaç geceyi yaktın?
Kaç kemik battı kalp damarlarına?
Kaç kez takıldı umudun kursağına?

Yine sustun Erva âh konuşsan, âh bir konuşsan
sanki sen konuşunca Kudüs sokaklarında oynayabilecek çocuklar
sanki sen konuşunca sesimizden korkacak lanet Amerika.
Ah Erva sen konuşsan yeni bir dil doğacak adına aşkça diyecekler.
Sen konuşmadığın için bizi toprağımızdan edecekler.

Anne dizinin sıcaklığını bilir misin Erva
Güvendesindir hatta yeryüzünde huzurun temsilcisi sensindir.
Öyle Erva sen anne dizi sıcaklığımdın
Sen annem açmadığında ilk aradığımdın.

Fazla uzatmayacağım veda mı bu yoksa başka bir şey mi sana kalmış.
Haberin olsun Erva!
Şiiri sırtladım gidiyorum külleri gül eylemeye gidiyorum.
Sen kal suskunluğunla sen kal
aşksızlığınla.