Bahardı önceleri adın, utancından yanaklarında açan kırmızı gelincik tarlası koymuştu adını.
Oysa şimdi düşünüyorum;
Hayat senin adınmış, güzelliğini senden alıyormuş meğer.
Seni yaşamaksa sevgilim inan dünyalara değer.
Yine mi gece hüzün dolu,
Yine mi yağmur kalbime yağıyor,
Eyvah! yine sen,
Yangın gibi düştün içime,
Ne işin var senin gecenin üçünde gözlerimin önünde...
Geceler görüyorum düşlerimde,
Sensiz geçen soğuk geceler,
Korkusuzca, korkularıma ilerlediğim gecelerde
Birtek yokluğundan korktuğum geceler var.
Günlerden sensizlik, yorgun yine saatler.
Gözlerim pusu kurduysa da yollarına,
Anlatamadım çaresizliğimi
Sessizce akan bu gözyaşlarıma.
Hasret tüketir ciğerlerini, nefesin kesilir susarsın.
Aşkım yakar yüreğini, cehennemi yaşarsın.
Acır kanayan benliğin, af dileyip ağlarsın,
Zorlama istersen sevgilim daha iyisini bulamazsın...
Simsiyah gecede, sis gibi çöktü yüreğime hasretin.
Puslu ve karanlık gecelerde seni gördüğünü sandı gözlerim.
Oysa ki sen yoktun yanımda,
Bir ben vardım, birde yalnızlığım o karanlık sokakta.
Evet bir ben vardım seni sevmelerin koynunda, umarsız ve umutsuzca çırpınan.
Yokluğunda,
Sonum olur ayrılığın,
Ölüm vurur gözlerime,
Hasret ağlar yüreğimde,
Gecenin karanlığında yanar gölgelerim.
Yoktun yar;
Bütün gece seni bekledim
Yoktun yar;
Gecenin soğuğunda ellerini düşledim
Bu benmiyim yar?
Yaşadın mı hiç yalnızlığın karanlığını,
Boğuldun mu sonsuz gecelerde,
Mutluluktan bir haber ömrünü,
Vurdun mu hiç hoyratça geçen senelere.
Bilir misin çocukların sevgiyle büyüdüğünü,
Bir ben varım yokluğunda,
Bir ben sensizliğin içinde,
Anlamsızlığın içinde,
Anlamsızca kaybolan bir ben!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!