Ertugrul Sahin 2 Şiirleri - Şair Ertugru ...

Tutulurken gözlerinin çapraz ateşine
Bakışlarında buzullar erir baharlar biter
Özlemin depreşir çıkmaz koylara iter
Ellerim ellerini tutmasa da varlığın yeter

Verirken dünyaları tatlı bana gülüşüne

Vaz geç gönül sen bu sevdadan
Adı var kendi yok vazgeç gönül
Susmuşsa dilin konuşuyorsa kalemin
Yaşatıyorsa sana acılarıı en derin
Sende vazgeç be deli gönül
Bilmiyorsa vefa nedir tutamıyorsa ellerini ellin

Bu aralar hüzünlüyüm
hayatta keyfin azaldığı
ve coşkunun sürekli teşvik gerektirdiği
bir dönemdeyim
son zamanlarda heyecanlardan yoksundum
cansız ve keyifsizdim

Hangi yürek dayanır bu acıya
Değmezmiş aşkım sana
Yazacaklar vefasız diye mezar taşına
Dönsen de geri inanmak artık sana

Yeminler etsen de tanrının üzerine

Kirpiğime düştü kor damlacıklar
Boynunu büktü sensiz hatıralar
Elim de solmuş eski fotoğraflar
Hep seni andım ağladım sensiz gecelerde

Vermem istesende bendeki seni

Şimdilerde susuyorum sessiz ve sensiz kalıyorum
yazmıyorum artık sana dair şiir adını bile anmamaya yeminliyim
nefret değil bendeki bu senin yaşattıkların adına bir ceza
sana
kim bilir belki de benim kadar seven olmadı seni
bilirmisin sen ödiyemiyeceğin en büyük hakkın gözden döktüğün göz yaşların bedelinin ağırlığını olduğunu

Sevgimi istedin kul oldum sana
Mutluluk bekledim dert verdin bana
Gelmedin yanıma kaçtın uzağa
Sen hem yalancısın hemde korkaksın

Tam unuttum derken çıkıp gelirsin

Gönlüm sonbahar yaprak yaprak dökülüyor
Benim için her mevsim kış her günüm gece
Sonu belli olmayan yolların bu günü yarını olmayan saatlerin
Ve Sen yokken ben biraz daha ölüyorum
Kokusu yok hiçbir çiçeklerin anlam ifade etmiyor
Olmuyor eskisi gibi aşkın ateşi yok

Baştan mağlup başladım aşk denen şu oyuna
Bir kere düşmüş oldum yalan sevgi suyuna
Cenneti göstererek çektin ateş kuyuna
Cehennemin olmasa bu gün yine yalnızım

Dert keder armağanın mirasın ise hüzün

biz diye başlayan
sen olarak biten
biten bir şiirdir yalnızlığım

ayıışığı bir gecede
yıldızsız gökyüzüdür