Ertesi Şiiri - Uğur Balcıoğlu

ben ne zaman
çıkacak olsam böyle
yollara yollara
uzaklarda yuvası bozulur bir kuşun
kar yağar Evir'e
dökülür bacımın kınalı saçları

kaça bölüneyim şimdi ben
ne tarafından yürüyeyim kasımpatıların
hangi kolumu keseyim
üç kez söylesem adıma yabancıyım
ne olacak şimdi zambak
kavun içi ne olacak
ne olacak yonca
çabuk bitiyor sevdiğim şarkılar
içimde ölümüme geç kalmak korkusu

bugün ve
bugün ve her gün
son günüm gibi asılı durur bir dalın ucunda
ondan gitme derim bacıma
ha düştü elma ha düşecek
ondan derim gitme

bak bu ağustos
bu da elma
bunlar da çiçekleri
sevdikçe bunu çiçekleniyor bu
bize bir şeyler diyecek oluyor
diyor da duymuyoruz biz
elmaca bilmiyoruz çünkü
çünkü biz suskunuz gökyüzü gibi
maviyiz masmavi

neyi bekliyoruz
neye yaşıyoruz bilen mi var
yağmuru karşıladık bugün mesela
önüne düştük yol gösterdik
buyur dedik burası bizim bahçe
burda bir avuç suyumuz var ama
bize ne çoktur bu su bir bilsen
bir bilsen biz enine boyuna masumuz
mazlumuz bir o kadar
bir o kadar öksüzüz

şu bilmem kaç milyon ışık yılı uzakta
bir cennet varmış olsa
biz ondan bile bir gıdım kevser ummayız
umamayız çünkü babamız öldü bizim
ceketini alıp gitti hazirandı bir
bir çocuk saflığındaydı
bakamadık ardından
ağladık sessiz
bile bile ağladık

şimdi ne olacak yağmur
hanımeli ne olacak
ne olacak doğduğum ev
dilimden birşey gelmiyor
ve kalbim konuşmuyor artık
ne yapsam geçmiyor o şiir

ama biri babama söylemeli öldüğünü.