Oturdum yılgın yorgun,
Kitabım, çayım,sigaram
Satırısın,buharısın,dumanısın
Savruluyor hepsi bir bir,
Çayım bile üşüyor....
Hissediyorum…
Bekledim,
Etrafımda geziniyordun biliyorum
Dokunamıyordum…
Bal köpüğü gözlerinin derinliklerinde
Gezinemiyordum…
Fırsatı kendimce yaratmıştım,
Biliyorum….
Erteledin kendini benden...seni anlıyorum.
Yirmidört.şubat.ikibinyedi yedide bitirdi
Ayşegül AratKayıt Tarihi : 24.2.2007 16:07:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ayşegül Arat](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/02/24/ertelenmislikler-2.jpg)
Elimde kitabım, çayım,sigaram
Dumanısın,satırısın,buharısın
Erteledin kendini benden seni anlıyorum
Bir insanın böylesine sevilirken kendini ertelemesi ne acıdır.Oysaki yaşam ertelenmeyecek kadar kısa, ve mutluluk anları o kadar değerli ki.Değerini bilmek gerek.Şiirinize konu olan bu tip bütün ertelemeci yürekleri huzurunuzda kınıyorum.Allah akıl fikir versin ne diyelim...Sevgi ve saygılarımla... :-))
TÜM YORUMLAR (5)