Ertelenmiş Sesi Sevdanın

Yüreğimdeki nehir akıp gittikçe
Kanat çırpar ayrılık
İçimde yıllar susar
Kır çiçeklerim
Her bahar uç verip
Aşkı fısıldar kulağıma
Anılar bahçesinde
Saçımın aklığını anımsatır
Gecenin sessizliğine gömülüp
Usulca sönen küskün çiçeğim

Gitmez aslında bir yere gönül kuşum
Her yaş günümde
Güz çiçeklerinin
Taç yapraklarından birini bırakıp
Güzelliğine evrenin
Alıp yüreğimin yarısını
Yolun ötesinden uçar uzaklara
Süzülür en beyazıyla
Dolanır tepeleri
Yorgun güvercinim

Akşamları
Efkâr yüklü bedenime
Son mevsim nameleri getirirken
Eski şarkılar
Müziğin gizemli diliyle
İnceden inceye sarsılır yüreğim
Anılar diyarında
Dürülü mevsimleri serer gözler önüne
Kırılgan gönül evim

Elbette biliyorum
Eskiyen yılların sayısını
Ama yine bahçeye gül ekiyor
Kitapçıdan kitap alıyorum
Ağrısa da dizlerim
Medet umsam da termal sulardan
Yürüyorum cılga yollarda
Türküler dinliyorum
Feri yerinde gözlerimin
Şiirler yazıyorum alabildiğine
Daha gerçekçi dizelerim

Nice kuşa yurt olmuş
Ulu yapıların
Dulda duvarlarına yapışık
Kuş evleri gibi gizemli yıllarım
Meydanlık bağlarında
Lağley kirazdan yapılmış
Asma gibi
Çocukluk hayalleriyle yüklü
Gönlümden başka kimsenin bilmediği
Yılların ardında kalmış
Depreşir anılarım

İhtiyar yüreğinde toprağın
Karanfil kokusu birikiminde
Çiçeğe dönerken yüzünü börtü böcek
İçimde yalnızca acı bir şarkı bırakır
Baharın ortasına akıtırken al rengini gül
Meyveleri sergilenir ağaçların
Diken ucunda sevmek gibi
Gelir uzaklardan
Ertelenmiş sesi sevdanın