Ertelenmiş Hayat Şiiri - Mehmed Aksu

Ne çocukluğumda çocuktum
Ne gençliğimde genç,
Yetişkinlik erken çaldı kapımı,
Çocukluğum hep üşengeç.
Olgun cümleler kurmaya başladım
Yorgun toyluğuma aldırmadan.
‘Gökyüzünden habersiz uçurtma uçurmak’ şöyle dursun
Bihaber yaşamış uçurtmalardan.

Ertelenmiş bir çocukluğu yaşadım
Iskalanmış gençliğimin satır aralarında
Altını çizmişim ağızlar dolusu cümlenin
Şimdi tavan aralarında tozlanan kitaplarımda.
Oysa ne sefaletin fakiriydim
Ne sefanın zengini
Ne büsbütün yokluğu hissetim içimde
Ne varlığın bitmeyen isteklerini.
Aşkı hep yarınlara erteledim.
Dostlukları kavgalarda tanıdım.
Ekmek, su ve hava kirlenmesin diye sokaklardaydım.

Kareli bir deftere biriktirdim hayallerimi,
Trenlerin uğramadığı şehirlerimde
Bozkırlarda sevgilinin tenini,
Denizde gözlerini,
Yeşil de nefesini buldum.
Ne bugün çocuğum ne de dün çocuktum.
Hep boyumdan büyük işlerin peşinden koştum.
Şimdi naftalin kokan bir geçmişi çıkarırım dolaptan.
Yalnızca koklar, geri bırakırım yerine.
Gidense geri konulmuyormuş yerine.

Şimdi anı yaşamalıyım diyorum, anı biriktirmek yerine
Ne gençliğimi ertelemeye niyetim var
Ne aşkı bırakırım esrarengiz adamların ellerine.
Karanlığın üstüne giderken aydınlığı arkamda bırakmamalıyım diyorum.
Ve artık fark ettim kaybedilen zamanın geri gelmediğini
O yüzden artık her anı eksiksiz yaşıyorum.
Erken kaybettiğim çocukluğuma ve Iskalanmış gençliğime inat
Artık hayatı ertelemiyorum.
Aralık-2008