Erteleme Şiiri - Mehmet Altınel

Düşünüyordum...
Bu gece, geçte olsa farkettim
Eğer, bilseydim bu sabah ölecektim
Ve seni, bir daha göremeyecektim...

Acaba...
Yerimde böyle rahat durur muydum
Uzanmış yatağıma uyur muydum
Bu mısraları yazmaya koyulur muydum
Koşarak gelsem, yorulur muydum...

Eminim...
Tek bir yeşil ışık beklemeden
Bir solukta yanına gelirdim
Ne saatten korkardım ne mesafeden
Gece karanlığında kapına gelirdim
Çekinmezdim, etraftaki kimseden
Bakışlara aldırmaz, sana gelirdim
İnan, bir salise dahi gecikmeden
Uykuda olsan rüyana gelirdim

Gelirdim...
Kulaklarına sevgimi haykırmaya
Yüzüne son kez doya, doya bakmaya
Fani ömrümde, seni bir kerecik sarmaya
Sonra, bu bedeni toprağa bırakmaya...

Aslında...
Neden yapılamıyor bunlar
Elimde kat-i bir garanti mi var
Sanki, sabaha çıkacağım aşikar
Geçmiş zamanda, kalan hatıralar
Ardımdan, pişmanlıklarım ağlar
Ağlamak kar mı ki, o bile zarar
Sonra, bağır bağırabildiğin kadar
Hepsi boş bir vaveyla, ne işe yarar...

İnsan...
Yaşadığı anın kıymetini bilmeli
En güzeli, bir gönülde yer edinmeli
Eğer giremiyorsa, gönlündekini sevmeli
Hayallerini, sevdiklerini, ertelememeli.
Çünkü, Azrail hiç ertelemedi...