bugün hayatın gerçeklerini gördüm
sanki bir mürekkep gibi kalemimin ucundan aktı sözlerim
ve ona bağlanan bir kaç damla gözyaşım
anladım ki beni benden ve annemden başka seven yokmuş
ben yorulmuşum ve farklı ellerde avunmuşum
sanırdım yürek sevdam var oysa ne acılarım varmış
Ağlayan bir çocuğa bazen çok özeniyorum
Büyüdük ya gururumuz varmış erkek adam ağlamazmış
Oysa o hıçkıra hıçkıra ağlıyor ne utanç ne gurur...
Döküyor içindeki bütün öfkeyi, nefreti ve yalnızlığını
Sonra zaman geçiyor hemen oyununa dönüyor...
Çünkü; dizlerinin ağrısı geçmiş o içini rahatlatmıştı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!