İstanbul'un nefesini duyabilir misin?
Bilebilir misin sırrını?
Nefesin ardındaki fısıltıları
Bazen ağlayan bir anne
Bazen boğazın dalgalarını karanlığa çelen
Bazen vücudundan çektiğinde
Karanlıktayım
Rüzgarın söylediklerini anlıyorum artık
Ağaçların kökleri inliyor
Mezartaşları derin derin düşünüyor
Nicelerinin gözlerinde hasret gözyaşları
Damladıkça yere
Babası artık çok uzaktaydı,
Yıldızların ötesinde.
Bir de kalbinin tam orta yerinde,
Yıldızlar mı uzaktı, kalbinin ortası mı?
Gökyüzüne baktı, sonra yeryüzüne,
Bir de eski aynada kendi yüzüne,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!